Άννα Αθανασιάδη “Ο χορός είναι μια ανάγκη που συνεχώς μεγαλώνει μέσα μου”

Η Άννα Αθανασιάδη νομίζεις πως χορεύει και χορογραφεί παντού και πάντα. Ακόμα και οι

πιο απλές καθημερινές κινήσεις της, όπως η οδήγηση,το περπάτημα,το στρώσιμο των

μαλλιών ή το κράτημα ενός φακέλου, έχουν μέσα τους μια χορευτική ματιά.

Αν ο χορός ήταν γένους θηλυκού θα είχε το όνομά της. Πάντα αισιόδοξη

και με ένα πηγαίο χαμόγελο σε κερδίζει από την αρχή. Και μόλις σε κερδίσει, είναι από τους

ανθρώπους που αγαπάς για πάντα.

 

Η Άννα Αθανασιάδη είναι η χορογράφος των πιο επιτυχημένων μιούζικαλ που ανέβηκαν τα

τελευταία χρόνια στις αθηναικές θεατρικές σκηνές, έχει συνεργαστεί με πολύ γνωστούς

σκηνοθέτες όπως οι Ρέππας- Παπαθανασίου, Βάλαρης-Παπαδόπουλος, Βαφειάδης, καιτα

τελεταία χρόνια με τη Θέμιδα Μαρσέλου την οποία θεωρεί πλέον φίλη της. «Mama Mia»,

«Annie», «Charlie Chaplin», «Οικογένεια Adams» «Μελωδία της ευτυχίας», «Jesus ChristSuperstar» είναι μερικές μόνο από τις παραστάσεις που χορογράφησε η ίδια με μεγάλη

επιτυχία. Επίσης έχει συνεργαστεί σε παραστάσεις και με μεγάλα ονόματα της μουσικής

σκηνής, όπως η Δέσποινα Βανδή και ο Μιχάλης Χατζηγιάννης αλλά και ο Ησαΐας Ματιάμπα

και η Ήβη Αδάμου.

 

Τι είναι ο χορός για σένα, πότε κατάλαβες ότι θα ασχοληθείς επαγγελματικά μαζί του

και τι κέρδισες ή έχασες μέσα απ’ αυτόν;

 

Με τον χορό μεγάλωσα και μέσα από αυτόν έμαθα να εκφράζομαι, να πειθαρχώ, να σέβομαι,

να ανακαλύπτω, να εξελίσσομαι. Ζω από τον χορό, καλλιτεχνικά και βιοποριστικά. Είναι μια

ανάγκη που συνεχώς μεγαλώνει μέσα μου. Ξεκίνησα κι εγώ σαν παιδάκι που το έγραψαν οι

γονείς του να κάνει μπαλέτο, αλλά στην δική μου περίπτωση το θέμα δεν σταμάτησε εκεί.

Πρώτα ήταν στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα ακόμα μια εξωσχολική δραστηριότητα, μετά έγινε

συνήθεια, ύστερα αγάπη, καιτώρα τρόπος ζωής, νομίζω δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο

στη ζωή μου.

 

Τα πρώτα σου βήματα στο χώρο πώς θα τα περιέγραφες, υπήρξε κάποιος ή κάτι τότε

που να σε αποθάρρυνε ή αντίστοιχα να σε βοήθησε πολύ;

 

Τον πρώτο καιρό ήταν δύσκολα. Όσο βρίσκεσαι σε σπουδές δεν συνειδητοποιείς τη δυσκολία

του μετά, να βρεις δουλειά, δεν καλύπτεις εύκολα την ανάγκη να χορεύεις εκεί που

φανταζόσουν, αναγκάζεσαι να αλλάζεις τις προτεραιότητές σου,το βιοποριστικό σε πιέζει.

Είναι αποθαρρυντικό και σε πολλές περιπτώσεις αποτρεπτικό το στάδιο αυτό. Πρέπει να

έχεις πολλή δύναμη και θέληση για να το προσπεράσεις. Και μετά μπορείς να πάρεις στα

χέρια σου τα πράγματα, να τα ορίζεις περισσότερο και να τα δρομολογείς καλύτερα για

εσένα. Είμαι πολύ τυχερή που το στάδιο αυτό σε εμένα είχε μικρή διάρκεια. Ύστερα ευτυχώς

άρχισα να μπορώ να επιλέγω την πορεία που θα έπαιρνε η καριέρα μου.

Είναι μεγάλη ικανοποίηση να μπορείς να σπουδάσεις αυτό που αγαπάς, να δουλεύεις σε

αυτό που αγαπάς, και φυσικά να μπορεί να σε ζήσει αυτό που αγαπάς. Υπήρχαν άνθρωποι

που προσπάθησαν να με αποθαρρύνουν αλλά μετά από χρόνια τους χωρίζω σε δύο

κατηγορίες. Η πρώτη είναι εκείνοι που προσπάθησαν με διάφορους τρόπους να με

πεισμώσουν καιτο κατάφεραν, και η δεύτερη είναι εκείνοι που δεν αξίζει να ασχοληθώ πια για

τον λόγο που έκαναν ό,τι έκαναν και χαίρομαι πολύ που τους διαψεύδω. Υποστηρικτικοί ήταν

πάντα οι γονείς μου, δίπλα μου στην ουσία και διακριτικοί παράλληλα, η οικογένειά μου,

πολλοί συνάδελφοι και φίλοι και ο σύντροφός μου, που έχει ζήσει πλέον ένα πολύ μεγάλο

μέρος αυτής της διαδρομής.

 

Διαθέτεις άκρως καλλιτεχνικές ρίζες. Γιαγιά σου υπήρξε η Κίττυ Άλμα ηθοποιός στη

Μάντρα του Αττίκ και η Λίντα Άλμα διάσημη χορεύτρια και σύζυγος του Μάνου

Κατράκη. Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάτι από αυτούς τους ανθρώπους που

υπήρξαν σύμβολα μιας εποχής;

 

Τον Μάνο δεν πρόλαβα να τον γνωρίσω. Δηλαδή το μόνο που έχω από κείνον είναι μια

φωτογραφία που με κρατάει στην αγκαλιά του κι εγώ είμαι 1 έτους.. Τον γνώρισα από τις

ιστορίες καιτην αγάπη των υπολοίπων της οικογένειάς μου, και κυρίως από τη θεία μου την

Λίντα Άλμα. Η Λίντα ήταν πρότυπο για εμένα. Ήταν ο λόγος που ξεκίνησα τον χορό, ήταν ο

λόγος που βρέθηκα στην Κρατική σχολή, ήταν ο λόγος που συνέχισα τις σπουδές μου σε

επαγγελματικό επίπεδο κι ας είχε «φύγει» τότε. Ήταν επιτυχημένη στη δουλειά της,

αδιαπραγμάτευτα η καλύτερη χορεύτρια της εποχής της, θηλυκό στην ζωή της, σικ καιεύθραυστη συγχρόνως, που την θυμάμαι πάντα να γελάει, όλα τα διακωμωδούσε.. Ζήλευα

την καριέρα της, ζήλευα τις διεθνείς περιοδείες που είχε κάνει με τον παρτενέρ της τον Γιάννη

Φλερρύ,το ότιτην είχε προσκαλέσει η ίδια η Εντίθ Πιάφ στην Γαλλία να χορέψουν και

μοιραζόταν το καμαρίνιτης μαζίτους, καιτόσα άλλα. Μεγαλώνοντας πολλές φορές

αναρωτιέμαι αν ζούσε αν θα ήταν περήφανη για τα δικά μου βήματα, και κατά πόσο της

μοιάζω σαν καλλιτέχνης. Η γιαγιά μου, η Κίττυ Άλμα, η αδερφή της Λίντας, η γιαγιά Ηώ μου,

ήταν άλλη περίπτωση… άφησε την μάντρα του Αττίκ καιτο θέατρο πάνω στην στιγμή που

«ανέβαινε», για να κάνει οικογένεια. Εγώ έζησα μαζίτης, συγκατοικήσαμε στο Παγκράτι για

αρκετό καιρό. Είναι ωραία η ενήλικη συγκατοίκηση με την γιαγιά.. ειδικά με την συγκεκριμένη

που ήταν περήφανη για ό,τι έκανα, μου έδινε συμβουλές και μου έλεγε την γνώμη της,

χαιρόταν να μου λέειτις δικές της ιστορίες και ζούσε τις δικές μου εμπειρίες σαν δικές της.

Ήταν με έναν τρόπο σαν να έπαιρνε δύναμη που προχωρούσα..

 

Άννα, μίλησέ μας λίγο για τη συνεργασία σου με τη σπουδαία σκηνοθέτιδα Θέμιδα

Μαρσέλου;

 

Η Θέμις είναι ο λόγος που έγινα χορογράφος. Πάντα ήθελα να γίνω, ο στόχος μου ήταν αυτός,

αλλά εκείνη μου έκανε την πρώτη πρόταση, μου εμπιστεύθηκε την πρώτη μου μεγάλη

δουλειά,το μιούζικαλ Annie. Είναι μεγάλη τιμή για εμένα να με εμπιστεύεται και να δουλεύω

μαζίτης. Δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιος άλλος σκηνοθέτης που να συνδυάζει τέτοιες γνώσεις

πάνω στο μουσικό θέατρο, να είναι η ίδια μουσικός και ηθοποιός, καιτελικά να κάνειτην μία

εμπορική επιτυχία μετά την άλλη. Σε μια εποχή που τα πάντα αντιμετωπίζουν μεγάλη κρίση,

σε μια θεατρική Αθήνα που ανεβαίνουν εκατομμύρια παραστάσεις και δυστυχώς όχι πάντα

καλές, είναι σημαντικό ένας άνθρωπος γνώστης και επιτυχημένος να θέλει να συνεργάζεται

μαζί σου και να θέλει να σε εξελίσσει με αγάπη και σεβασμό.

 

Έχεις χορογραφήσει μερικά από τα πιο επιτυχημένα μιούζικαλ των τελευταίων ετών

κι έχεις συνεργαστεί με πολύ γνωστά ονόματα τόσο ηθοποιών όσο και τραγουδιστών.

Με ποιους ήρθες πιο κοντά κι αν υπάρχει κάτι αστείο ή παράξενο που συνέβη κατά τη

διάρκεια των προβών ή των παραστάσεων;

 

Μέσα από τις συνεργασίες μου μέχριτώρα, μαθαίνω τους συντελεστές από την ανθρώπινη

πλευρά τους. Βλέπω τις αδυναμίες τους,τα άγχη τους,τις φιλοδοξίες τους, ανακαλύπτω

γενικώς τον χαρακτήρα τους, και ειδικά όταν έρχομαι πιο κοντά τους και σε φιλικό επίπεδο.

Δεν έχω κάτι αρνητικό να θυμάμαι, πέρα από μία κακή στιγμή παρεξήγησης, και γενικώς

θυμάμαιτον εαυτό μου πάντα να γελάω στη δουλειά. Η προετοιμασία μιας παράστασης είναι

δημιουργική και ευχάριστη διαδικασία. Σαν περιστατικό θα αναφέρω κάτι που έζησα με τον

Μιχάλη Ρέππα, πριν μερικά χρόνια. Είμαι καλεσμένη σπίτιτου για να συζητήσουμε την

επερχόμενη συνεργασία μας και βέβαια να μου «διαβάσει» το κείμενο. Στη γλώσσα μας αυτό

σημαίνει πως γίνεται η ανάγνωση του κειμένου από τους ηθοποιούς που θα παίξουν, όχι κάτιιδιαίτερο, απλή ανάγνωση του έργου.. Όμως εδώ η περίπτωση είναι διαφορετική, ο Μιχάλης

άρχισε να παίζει όλους τους ρόλους, στην κυριολεξία όλους, με διαφορετικό τρόπο τον

καθένα. Σηκωνόταν, έπαιζε, έβαζε χρώμα, ένταση στον λόγο του. Έβλεπα την τελική μορφή

κάθε ρόλου, με σημεία στίξης,τονισμούς και πραγματικά «παιγμένο» σαν παράσταση!

Νομίζω εκείνο το βράδυ δεν είχα σταματήσει να γελάω..

 

Χορεύτρια ή χορογράφος νιώθεις αλήθεια περισσότερο;

 

Είμαι χορογράφος, δημιουργώ. Όσα χρόνια χόρευα, πάντα δημιουργούσα μια κατάσταση,

μια συνθήκη, ένα ρόλο. Μέσα στο μυαλό μου πάντα είχα την ανάγκη να φτιάχνω μια ιστορία

την ώρα που χόρευα. Με ενδιέφερε πολύ περισσότερο η έκφραση καιτι εισπράττειτο κοινό

την ώρα μιας χορογραφίας, παρά η τεχνική και η επιδεξιότητα με την οποία χόρευα. Δεν

πάλευα πάνω στη σκηνή για μια δύσκολη κίνηση. Αυτή συνέβαινε αβίαστα κι εμένα με

απασχολούσε τι εξέπεμπε η κίνηση αυτή. Νομίζω ότι μου λείπει πολύ να χορεύω αλλά

ισορροπώ με το πόσο με γεμίζει η χορογραφία.

 

Ποια η σχέση σου με τον έρωτα; Πιστεύεις στη δύναμή του;

 

Για τον έρωτα τι να πεις, ο καλλιτέχνης δεν μπορεί να ζήσει χωρίς έρωτα γύρω του. Σαν

γυναίκα αλλά και σαν καλλιτέχνης, χρειάζομαι αγάπη, εκτίμηση, αποδοχή από τον σύντροφό

μου. Είμαι χρόνια με τον ίδιο άνθρωπο, δεν μου αρέσουν οι αλλαγές. Ανήκει στον ίδιο

επαγγελματικό χώρο, με καταλαβαίνει και με σέβεται, υπομένειτις ανησυχίες μου,τα ωράριά

μου καιτις γκρίνιες μου. Τα ίδια προσπαθώ να του καλύπτω κι εγώ, κι είναι ωραίο σε ένα τόσο

ασταθές επάγγελμα, να υπάρχει μια σταθερά στην προσωπική ζωή, να σε ηρεμεί και να σε

επαναφορτίζει..

 

Ποια είναι αλήθεια τα νέα σου σχέδια για τη σεζόν που ακολουθεί;

 

Η επόμενη σεζόν έρχεται πολύ δυναμικά. Θα χορογραφήσω πρωτότυπα το μιούζικαλ

Ματίλντα στο θέατρο Άκροπολ καιτο καινούριο show του Τόνι Σφήνου. Κάνω κι ένα πολύ

μεγάλο ξεκίνημα ανοίγοντας τη σχολή χορού μου στο Κολωνάκι. Μία ιδέα του φίλου μου,

πυροδότησε μια σκέψη για ένα χώρο όπου θα μπορεί κάποιος, ερασιτέχνης ή

επαγγελματίας, μικρός ή μεγάλος, να μάθει χορό ή να κάνειτραγούδι και υποκριτική ή να

γυμνάζεται μέσα από μαθήματα που στηρίζονται στις παραστατικές τέχνες. Η σχολή λέγεται

#DanceOnStage by Anna Athanassiadi και θα έχει πλήρη λειτουργία από τον Σεπτέμβριο του

2018. Είμαι πολύ χαρούμενη με αυτό το βήμα μου και νιώθω πολύ τυχερή επίσης που έχω

ανθρώπους γύρω μου που το στήριξαν ουσιαστικά, όπως και για τους δασκάλους καιτους

συνεργάτες της σχολής που όλοι είναι καταξιωμένοι στο είδος τους και κυρίως άνθρωποι με

ήθος και αγάπη για το αντικείμενό τους.

Και βέβαια αν κάποιος αναρωτιέται πώς θα τα προλάβει όλα αυτά σε ένα μόνο χειμώνα τότε

μάλλον δεν γνωρίζει καλά τον υπερδραστήριο άνθρωπο που ακούει στο όνομα Άννα

Αθανασιάδη. Το σίγουρο είναι πως θα συνεχίσουμε για πολλά χρόνια ακόμη να τη βλέπουμε

να φτιάχνει όμορφες δουλειές πάντα με βάση το χορό καιτην κίνηση. Η σχολή της από την

άλλη, έχω την εντύπωση πως σύντομα θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για τον καλλιτεχνικό

χώρο κι όχι μόνο. Της εύχομαιτα καλύτερα σε ό,τι κι αν κάνει καιτα αξίζει, γιατί εκτός από

ένας ταλαντούχος άνθρωπος είναι και μια καλή ψυχή. Πετιττό να σας πω πως τελειώνοντας

τη συνέντευξη μαζίτης ο χορός έγινε ήδη ένα από τα επόμενα σχέδιά μου…© 2018, Elena Goula. All rights reserved. Δεν επιτρέπεται η αντιγραφή χωρίς άδεια από

το athensvibe.gr